la subskribo de Bruno Migliorini

 

lingvisto kaj itala esperantisto

bildofonto:    http://www.ildueblog.it/bruno-migliorini-l%e2%80%99uomo-e-il-linguista/

 

grafologiaj  notoj, pri

subskibo ĝenerale

 

subskibo ne estas grafologia signo…

Pri subskribado, Girolamo Moretti ne donis indikojn. Subskribo ne estas grafologia signo. Tio supozigas, ke laŭ lia vidpunkto subskriboj estas analizeblaj pli malpli per la samaj reguloj utiligataj de grafologia scienco, entute. Kaj tio fakte esence estas. Sama opinio havis alia fama grafologo, hispana, A. Vels. Pulver, kiu prefere rigardis la formon ol la enhavon en skriboj, asertis prave ke subskribo evoluas pli malrapide ol la skribo. Estas vere, fakte, ke subskribo entenas ian fiksecon, simple pro la neceso konservi ĝin egala por resti rekonebla, t.e. agnoskebla, de aliuloj. Tio okazas ekzemple kiam oni metas ĝin sur gravaj dokumentoj: rekon-karto, ĉekoj, juraj atestoj, kontraktoj, korespondado, internaciaj Konvencioj, kie necesas aŭtentikigo, k.t.p. Sed estas ankaŭ vere, ke antaŭ la fina rezulto, subskribo estas multfoje kaj multmaniere konceptita, per multaj provoj, eksperimentoj, ĉefe ek de la adolesko, kiam unuafoje junulo eniras en la socian vivon, per subskribo de dokumentoj.

Oni povas taksadi la subskribon kiel etikedo, kiel distingilo kiu povas konfirmi, aŭ ne, la valoron de personeco, esprimita de la teksto. Subskribo estas sigelo pri io, kion ni posedas aŭ deziras havi… Pro tio, preskaŭ en ĉiuj grafologiaj metodoj, subskribo esprimas deziron je identiĝo, prestiĝo, sin prezentado.

Se skribita teksto prezentas la realan kaj kompletan personecon de individuo, la individuan Mion, subskribo elmontras la Mion socian.

skribita teksto    =   prezentas la individuan Mion

subskribo    =   prezentas la socian Mion

En subskribo, pli ol en la tuta skribaĵo, estas deziro diversiĝi, serĉado pri io aŭ iu (kelkfoje subskribo estas imitado de personeco kiun oni emas rivali aŭ samegali) kaj povas esprimi niajn aspirojn. Subskribo per si mem ne sufiĉas por kompreni personecon, sed povas konfirmi socian trajton kiun la skribo jam elmontras, aŭ eĉ eksplicitigi neceson kompensadi mankojn kaj ekscesojn.

La psiko-socia graveco de subskribo ne ĉiam plene koincidas grafike kun la teksto. Kelkfoje jes.

Kiel asertis franca grafologo Crépieux-Jamin “Subskribo estas esenca strekaĵo liberigita de iu ajn grafika trudado, per kiu persono plene sin montras”. Fakte, ĉiu ajn spertas aŭ konstatas, ke oni lernas skribi, sed ne subskribi (citaĵo el verko “Dimmi come scrivi” (trad. “Diru kiel vi skribas” – Evi Crotti) – unua eld. 2011:

…oni lernas skribi, sed ne subskribi….

Tekstoj estas pli ordinaraj, kutimaj, malpli artefarite konsistigitaj ol subskriboj, kaj ne simbolas distingiĝon, sed permesas komunikadon.

Se skribo esprimas la individuan kompleksan Mion de skribanto, subskribo specife elmontras ties socian bildon, aŭ kion oni aspiras esti, aŭ kion oni emas elmontri.