Daniele Marignoni (1-a parto)

               Daniele Marignoni  (grafoanalizo-enkonduko)
Il 1° esperantista italiano (precedentemente era già stato volapükista)
n. a Crema nel 1846
m. a Crema nel 1910
noto stenografo

Ĉar temas pri italo kaj samtempe pri la unua el italaj esperantistoj, kiu enkondukis Esperanton en Italujon, eksceptokaze mi skribas la artikolon en la ŝatata itala lingvo. Sekvos la esperanta versio. Oni estu pacienca!

Trattandosi in assoluto del primo esperantista italiano, che ha introdotto l’esperanto in Italia, eccezionalmente scrivo l’articolo anche nella cara lingua italiana. Seguirà la versione in esperanto. Portate pazienza! Non è un lavoro semplice quello dell’analisi grafologica

___________________

pag. 1 di 4 – scritto di Daniele Marignoni nel 1904 – età 58 anni

________________

Una premessa importante per comprendere a fondo la personalità di Marignoni

La scrittura di questo pioniere esperantista, in assoluto il primo esperantista italiano, non è di facile interpretazione, perché in essa ci sono degli spiccati riferimenti (psicologici e grafici) che lasciano, di primo acchito, assai perplessi. Essi sono:

1. innanzitutto, quegli svolazzi molto appariscenti e particolari situati in fine di parola, che tornano indietro su se stessi in modo ampio e spesso con movimento reciso e tronco (vedere sopra, ad esempio, la ‘o’ della  parola aŭgusto nella quinta riga dal basso), e fanno parte del segno ARDITA
2. e – dall’altro lato – quell’originalità di distinguere pensieri o citazioni attraverso l’impiego di una scrittura diversa: dritta piuttosto che pendente, quest’ultima a lui più congeniale (vedere un estratto dalla pag. 2, qui sotto).

1904 – scrittura di D. Marignoni

 

Per poter entrare subito nel vivo della personalità di Marignoni, occorre dunque individuare e incentrarsi sull’aspetto che psicologicamente appare il più evidente e in misura massiccia: quello della fermezza e della determinazione, rappresentato da tre segni ben precisi, con loro precisi intrinseci significati psicologici, che sono presenti in grado elevato in questa scrittura: MANTIENE IL RIGO, ANGOLI DEL TIPO B, ASTE RETTE.

Indici psicologici dei tre segni in questione:

• MANTIENE IL RIGO = l’orizzontalità della linea di base mantenuta dalle parole in tutto lo scritto denota costanza, capacità di previsione, progettualità e fedeltà agli impegni = è la vera fermezza di pensiero e di intenti. Gli opposti di questo segno sono ascendente (che darebbe l’entusiasmo o nel caso estremo il fanatismo) e discendente (che darebbe influenzabilità, debolezza fino al caso estremo della depressione = cedimento).
• ANGOLI B = grafia con due (o più) angoli appuntiti o smussati nelle lettere che per loro natura dovrebbero essere tonde – come la ‘o’,   la  ‘a’ e loro derivate. Gli angoli del tipo B denotano una capacità di resistenza più o meno marcata, a seconda del grado del segno. La si può vedere bene nella cifra ZERO della data “10 aŭgusto” in fondo alla pagina del primo scritto qui sopra incorporato = resistenza e tenacia che possono diventare anche testardaggine, danno un tormento interiore perché il soggetto  si aggrappa a qualcosa di solido per non essere trascinato via e per non dover abbandonare le proprie idee, convinzioni ed azioni. Ne risentirebbero la propria autostima e immagine.
• ASTE RETTE = la rigidità delle lettere minuscole maggiori (‘l’, ‘t’, ‘f’, ‘g’ ecc.)  non ammette repliche, altrimenti il soggetto tenderebbe a piegarsi, a rinunciare, a cedere. Esse denotano sempre una tensione, anche a livello muscolare.

Tutti e tre questi segni mirano alla fermezza in modo diverso, ma il vero segno della fermezza è proprio ‘mantiene il rigo’. Infatti, ciò che distingue un segno dall’altro dei tre suddetti è che: mentre angoli B danno un pensiero tormentato e le aste rette non ammettono replica, il mantiene il rigo presuppone una forma di consapevolezza e coscienza, intellettivamente e interiormente, poiché le ragioni sono già state vagliate e discusse in un dibattito interiore e sono state esaurite tutte le ‘prove in contrario’, e inoltre, col medesimo meccanismo, il soggetto si trova pronto ad accogliere altre ragioni e a discuterle internamente.

Ebbene, in un contesto di notevole fermezza e determinazione quale appare subito, anche visivamente, nella scrittura di Marignoni – data la presenza contemporanea dei tre segni che consolidano la fermezza già presente, può trovare spiegazione anche la presenza di un altro segno che potrebbe apparire in un primo momento addirittura contrario: ARDITA.

• ARDITA – scrittura tracciata con sicurezza, con protervia e tratti recisi = sicurezza intellettiva e morale.

Ardita, che fa perdere un po’ di serenità e potrebbe minare la fermezza presente, può essere vista in Marignoni come una forma di riequilibrio di una personalità tendenzialmente troppo esigente e precisa, pignola, ma con una visione lungimirante e nobile della vita (anche per la presenza di una logica non comune, data da ‘attaccata tra parole’). Nel caso specifico: l’alto ideale sociale rappresentato dalla lingua internazionale esperanto, che mira per se stessa a favoriree la comunicazione  tra popoli di lingue ed etnie diverse, è stato assunto da Marignoni come il preminente ideale da conseguire,e questo traspare anche dal contenuto del testo medesimo.

Ecco allora che l’arditezza (che porta all’audacia) applicata ad un nobile ideale non può che fare onore alla persona, anche se di per sé l’arditezza è una sicurezza intellettiva più soggettiva che oggettiva.

 

Nel prossimo articolo, ancora in preparazione, analizzerò un po’ più da vicino alcuni altri tratti di personalità di questo pioniere: il grado di egoismo/altruismo, l’ampiezza intellettiva, le capacità intuitive o meno, la qualità o meno dei rapporti interpersonali, l’energia psicofisica, la sua capacità percettiva, la chiarezza intellettiva o meno, le sue eventuali carenze o difetti: tutti ne possono avere, naturalmente….. La perfezione non è dell’essere umano, non credete?

___________________________________

Annunci

Ĵeti rigardon al grafologiaj signoj

  

 

____________________________

Mia vojaĝo inter la esperantaj pioniroj daŭrigos, sed nun mi haltas momenton por konigi al vi almenaŭ la nomon de ĉiuj grafologiaj signoj ekzistantaj, por plejbone familiariĝi kun ili: kelkajn ni jam renkontis en montritaj skriboj, aliajn ni renkontos, aliajn verŝajne neniam. Tio dependas de skriboj kiujn mi sukcesos trovi.

Grafikaj kriterioj

Mi subdividis ilin laŭ jenaj grafikaj kriterioj, kiuj permesas ankaŭ al vi – intuicie – ekkompreni ke kelkaj estas komplementaj, aŭ reciproke kontraŭaj, aliaj aldonaj kaj akcesoraj. Tiaj kriterioj estas:

• sfera dimensio,
• premado,
• kalibro,
• larĝecoj,
• harmonio,
• ritmo,
• baza linio,
• kliniĝo kaj stangoj,
• ligoj kaj literaj konturoj,
• estetiko.

Al ili oni povas aldoni ekstra-signojn (tute senkonsciajn kaj marĝenajn), kaj subskribon; ci-lasta, verdire, ne estas grafologia signo, sed estas analizebla laŭ logiko kaj oportuna saĝo, laŭ simbola vidpunkto, laŭ racia analogio.

Veras, ke grafologiaj signoj estas multnombraj, kaj tio povus vin surprizi, sed ili estas ĉiuj gravaj, grafike kaj grafologie selektitaj laŭ realo, kaj spegulas la multfacetan estaĵon ‘homo’ en liaj sintenoj kaj personecaj trajtoj. Homo estas ‘kompleksa sistemo’ (biologia, fiziologia, nerva-muskola, psika, sed ankaŭ kelkfoje klinika, krome ankaŭ psikologia, psikiatria, behaviorisma, socia, eduka, kultura…)

Grafologiaj signoj – subdividitaj laŭ :

 

• la sfera dimensio:

ĝi koncernas precipe grandojn kaj larĝojn de unuopaj literoj cele al determinado de kurbeco kaj anguleco. Oni devas konstati ĉu literoj estas kurboformaj aŭ angulformaj, kaj ties mezurado NE INKLUZIVAS la inkaditajn strekojn. Temas pri milimetra determinado, ja, kaj nepraj iloj por grafologo estas grandiga lenso kaj goniometro. Preferindas konsideri, por mezurado, literojn per si mem jam globformajn, kiel ekzemple ‘o’ ‘a’ kaj ties devenantojn ‘d’, ‘g’, ‘ĝ’ kaj ‘q’ (en idiomoj kie tio troviĝas), k.s. , sed kurbecoj kaj angulecoj videblas ankaŭ en la refaldoj de la literoj m, n, e, s, ŝ, u, i, v, r, t, l, f, kaj en numeroj. Grado mezuriĝas per rilato (matematika raporto) inter la interna longeco kaj interna larĝeco de litero, sed ankaŭ oni devas konsideri ĉu angulecoj estas akutaj aŭ mildigitaj, kaj kiomgrade, ĉu estas aliaj stumblejoj dum la skribado kiuj haltigas kurbajn movojn.

Ĉar unuopa litero per si mem prezentas tuton (simbole: propran Mion) oni dumtempe eklernis ke la sfera dimensio estas strikte kunligata kun la konstitucia (fizika) strukturo de la skribanto, kaj spegulas malfermitecon aŭ fermitecon de koro kaj psiko. Kurba kaj Angula fakte estas signoj kiuj registras la gradon de la rilato inter la du fundamentaj instinktoj:

ekspansio       kaj       konservado.

Sekve, ili evidentigas la kapablon adptiĝi aŭ ne. Inter la du ekstremoj estas multaj nuancoj, kompreneble. Signoj estas:

Kurboforma = malegoismo

Angulforma = egoismo

Akutangula =

Hirta

Anguloj je tipo A

Anguloj je tipo B

Anguloj je tipo B

Seka (arida)

 

• la premado:

temas pri la forto – pli/malpli intensa – kiun skribanto transigas mane surpaperen. Ĝi havas rektan rilaton kun la somato, pro la fakto ke ĝi devenas el interna homa vigleco, kaj elmontras fundamentan psikan energion kiu movas vivantulon. Premado resumas grafike la kvanton kaj la kvaliton de tia vitala energio. Laŭ Nazzareno Palaferri, grafologo el skolo de G. Moretti, premo esprimas “la kapablo-nivelon produkti kaj konsumi dinamike energion“. Signoj estas:

Dika

Maldika

Subtila

Markita unua-maniere

Markita dua-maniere

 

• la kalibro:

ĝi rilatas la vertikalan dimension de la skriba strukturo, t.e de la ‘litera korpo’ , kiu konsistas en la alteco de la pli malgrandaj minuskloj (literoj sen stangoj kiel ‘a’, ‘o’ kaj devenaĵoj). Psikologie, temas pri konscio de la skribanto pri si mem kaj esprimas lian ekspansiintan aŭ malpliiĝintan SION. SIO estas difinebla tiel: ‘sento pri si mem kiu devenas de sia individua reala sperto’. Kalibro elmontras kiel persono sin vidas. Signoj estas:

Granda kalibro RONDA

Granda kalibro OBLONGA

Mezgranda kalibro (en la normo estas inter 2-3 milimetroj alta)

Malgranda kalibro (eta skribo)

Detalema (eta kaj ĉikanema)

 

• la larĝecoj:

ili koncernas la matematikan raporton inter: a) larĝeco kaj alteco de unuopaj literoj b) poste rilatigotaj kun la aliaj literoj de la skribo. Do, temas pri “distancoj” interliteraj kaj intervortaj, kiuj mezureblas same per lenso. Ĉar la movo kiu permesas tiajn grafikajn kunligojn de litero kun alia, aŭ de vorto kun alia, implicas precizan koncepton: “metiĝi en rilato kun…” , larĝecoj koncernas la realan sociemon de unuopulo. Bone atentu: sociemo ne estas same kiel adaptiĝo (la dua estas nur rimedo, artifiko por transvivi). Signoj estas:

Larĝeco DE literoj (ne konfuziĝenda per ‘kurboforma’)

Larĝeco INTER LA LITEROJ

Larĝeco INTER LA VORTOJ

Ŝutita, elverŝita

Apogiĝanta (interlitere)

Triopa larĝeco (la tri tipoj je larĝecoj sed reciproke konsiderataj)

 

• la harmonio:

skribo estas konsiderinda “harmonia” kiam ĝi, malgraŭ diversecoj en siaj plurfacetaj elementoj, konservas belecon kaj spontaneecon. Do, ankaŭ ĉi-kaze oni devas konsideri la kutimajn raportojn inter altecoj, grandecoj, formoj, larĝecoj de unuopaj literoj sed, aldone, oni devas efektivigi vidan kunligon kun la skriba tuto. Pro tio: spontaneeco ne devas esti malordigata, ideoj kaj impulsoj devas esti subtenataj per ekvilibra volo, la esprimmaniero devas esti jes originala sed ne ekstravaganca aŭ inhibicia. Personeco ne devas esti plata, sed kapabla sin renovigi. Signoj estas:

Malegala kun metodo

Malorda, senregula

Spadoforma

Superaj plilongiĝoj (zono de pensado, spiritualeco, Superegoo)

Malsupraj plilongiĝoj (zono de instinktoj, materieco, Eso)

 

• la ritmo:

estas la interna dinamismo, la individueca movo, la karakteriza maniero kanaligi siajn proprajn energiojn; movo kiu samtempe rilatas tempon. Eblaj ritmo-gamoj estas multnombraj inter kongestita ritmo kaj harmonia. Torbidoni kaj Zanin, aliaj famaj grafologoj el skolo de Moretti asertas: “Kanaligadprocezo de (homaj) energioj tute ne estas aŭtomata kaj sama por ĉiuj, sed rekte dependas de individua konstitucio, ĉar ne nur vivopulsoj ekmovigas psikan mekanismon… ankaŭ partoprenas en ĝi temperamentaj faktoroj, kiuj starigas kaj fiskas personan karakteriziĝon en ĉiu homa movo kaj vidigas tion en ĉiuj esprimaj aktivecoj“. Signoj estas:

Flua

Malflua

Lanta (povas esti malrapida pro malgajo aŭ ekscesa precizeco)

Kvieta, trankvila

Rapidema

Senpacienca

Elana

Pripensita, ekvilibra

Aŭstera

Aŭdaca

Senhezita (kun literoj detranĉitaj kaj spiralaj gestoj)

Hezitema (sendecida)

Malfirma (ŝanceliĝema)

Dinamika

Fleksiĝema (ege sinua kun inklino profiti)

 

• la baza linio:

la horizontala baza linio estas la normo. Kelkfoje la baza linio estas stampita, alifoje folio estas plene blanka. Kelkaj skriboj formoviĝas el ĝi, progresive suprenirante aŭ malsuprenirante, ĉar skribanto ne sukcesas respekti la viditan aŭ imagitan linion. Linio per si mem iras horizontale, kaj bontenado spegulas la internan forton antaŭaranĝi siajn programojn kaj elektojn per kohereco kaj konstanteco. Diverse, laŭ la grado, intervenas fervoro (linio supreniras) aŭ konsterniĝo (linio malsupreniras), influas potenco de stimuloj (malsupren) aŭ ankaŭ volo-forto sen cedoj kaj sen submetiĝoj (supren). Signoj estas:

Baza linio plutenata

Baza linio supren-iranta

Baza linio malosupren-iranta

Ondiĝanta linio

Saltleviĝa (unuopaj literoj saltetantaj nervoze sur la baza linio)

Fiksita (skribo firme plantita, linio kvazaŭ stampita)

 

• la kliniĝo kaj la stangoj:

kliniĝo, teknike povas esti priskribata kiel “raporto inter la literaj aksoj kaj la reala aŭ imagebla baza linio“. Kutime, oni observas la pli longajn minusklajn literojn (kiel ‘l’ ‘f’ ‘g’ ‘ĝ’ ‘p’ ‘t’ k.s.) en kiuj oni pli bone sukcesas pesi kliniĝon, ĉu vertikalan, ĉu dekstren kliniĝantan aŭ, male, retroirantan al maldekstro. Krome, oni devas ankaŭ observadi kaj atenti la formon de la stango de tiuj literoj, por evidentigi la nivelon de muskola tensio investita de la skribanto. Laŭ la energia movo utiligita, stangoj tre multe streĉitaj emas sin turni al maldekstro, en formo tute nekomforta kaj nenatura (stangoj retorditaj), kvazaŭ brustoŝvele – aŭ ili aspektas tre rigidaj kaj rektaj kiam ne estas flekseblecon –  diverse, kiam muskoloj estas pli relaksataj, la stangoj kurbiĝas kaj aperas pli molaj.

Kaj rilate al kliniĝo kaj rilate al formo de stangoj, kiam oni strekas ilin estas somate implikata sia propra muskol-forto. Signoj estas:

Dekstren-klina

Maldekstren-klina

Renverso-klina (literoj kliniĝas nenature maldekstren)

Rigidaj stangoj (rektaj: ili povas esti vertikalaj kaj ne)

Kurbitaj stangoj

Retorditaj stangoj (brusto-ŝvele, fier-ŝvele)

Paralela (literoj perfekte egaldistancaj unu la alian)

Sinua, enŝoviĝa (delikata kliniĝo de literoj al la apudaj)

Tordiĝinta (maldelikata kaj tre evidenta kliniĝo kontraŭ apudliteroj)

subtiligitaj stangoj(temas pri delokita energio)

 

• la ligoj kaj literaj konturoj:

grafikaj ligoj elmontras la koherecon, aŭ nekoherecon, de impulsoj kaj internaj animmovoj. Ligoj estas apudigataj al la literaj formoj (konturoj) ĉar, laŭ la tipo de interna kohero (ligo) absolute ankaŭ la literoj akiras difinitan eksteran kvaliton ( fluaj, malfkuaj, kompreneblaj, malkompreneblaj… aŭ unuecaj). Eblas ligo-modaloj ankaŭ intervorte (ne nur interlitere), kvankam ili estas pli maloftaj. Signoj estas:

Deigita, malligita (interlitere)

Ligita (interlitere)

Alligita (intervorte)

Ark-forma

Girlando-forma, feston-forma

Klara

Kunrulita, envolvadita (literoj kiuj volviĝas en si mem)

Konvolvulaj literoj, konvolvuleca (temas pri intensigo de envolvadita)

Neta, distingita

Malklara

Konfuza

Surmetita (strekoj interkruciĝas)

Implikita, nodo-hava

Artrita

literoj A-O surpinte malfermitaj

 

• la estetiko:

tia trajto povas doni al grafologo diagnozan valoron por la interpretado de personeco. Ĝi ne estas nur ŝajno aŭ iluzia plezura aspekto; ĝi ne koncernas nur eksterecon. Asertas F. De Bartolomeis (pedagogo) “ne temas nur pri estetika sentokapablo, sed ekzistas ekstera interligo kun la interna psiko-fizika maturiĝo (sensa-mova kaj kona) ...” Ĉi-tipa signaro, do, rilatas ankaŭ al vivostilo, ne nur al estetika plezuro (aŭ, kontraŭe, al malgusto). Ĉi-tipaj signoj estas malsimplaj, sed oni devas samtempe atenti al ĝenerala grafika kunteksto en kiu ili troviĝas. Signoj estas:

Tre akurata (primeditita kaj studita akurateco)

Akurata (laŭinstinkte kaj spontanee)

Pedanta

Polurita

Senzorga (pli ol malorda, malorda pro maldiligento)

Ne-rafinita, kruda

Solena

Tro-aplomba

Sobra

Ĉarma kun gracieco

Ĉarma kun vantemo

 

• EKSTRA-SIGNOJ = senkonsciaj interplektaĵoj troveblaj ĉefe finvorte aŭ finlitere, kelkfoje komenclitere:

tiaj forglitaj gestoj, tute senkonsciaj kaj ne instruitaj lerneje, povas alpreni diversajn formojn kaj aspektojn. Ili ne estas enradikiĝintaj, kaj povas aperi aŭ malaperi dumtempe (pro tio oni povas difini ilin samsignife ‘fuĝaj’, ‘forfuĝaj’). Kutime ili troviĝas finvorte, sed povas ekaperi ĉe la streketo de litero ‘t’, aŭ ankaŭ ĉe la punktetoj super litero ‘i’, kelkfoje en simplaj literoj de la vorto mem. Morfologie, ili interligiĝas kun la signoj el kiuj originas, je kiuj reprezentas nekonscian spuron, havante samtipajn karakterizojn, psikajn kaj grafikajn. Forfuĝaj gestoj povas, laŭ sia grado, pliintensigi kaj konfirmi la psikajn modalojn jam evidentigitajn de rilataj signoj. Ekzemple, ekstrasigno pri flemo povas esti nur en malrapida skribo, sed tutcerte ne povas prezentiĝi en rapida skribo, lastkaze temus pri sensencaĵo. Signoj estas:

e.s. pri sobreco

e.s. pri kaŝemo

e.s. pri subjektiveco

e.s. pri manierismo

e.s. pri flegmo

e.s. pri aroganteco (troa aplombo)

e.s. pri imagado (vizia ideado, iomete fanatika)

e.s. pri konfuzo

substrekadoj (sub vortoj)

parafoj (por ornami skribajn elementojn)

 

• la subskribo:

ĝi ne estas vera grafologia signo, kaj ne taksindas kiel forfuĝa gesto (ekstra-signo). Subskribo montras la SOCIAN MION, t.e. kion oni intencas elmontri al aliaj aŭ al si pri si mem. Helpa por interpretado de subskribo povas esti la ‘vektora simbolismo’ (spaca simbolismo) de Max Pulver, svisa psikologo, kiu konsideras signifa kaj lumiga la pozicion de la grafikaj elementoj, ankaŭ desegnoj, en la blanka paperfolia spaco. Girolamo Moretti (la skolfondinto de la itala grafologio) rilate al subskribo skribas nenion, do tio povas signifi ke laŭ li subskribo estas analizebla per la samaj grafologiaj signoj utiligitaj por la teksto. Sed kelkaj asertoj de Max Pulver, efektive, parolas kelkfoje la saman lingvaĵon de Moretti-a sistemo, implicite kaj praktike. M. Pulver donas grandan reliefon al movoj alta / malalten kaj maldekstra / dekstren. Subskriboj povas esti ĉiel ajn:

grandaj kiel la teksto / pli malgrandaj / pli grandaj

Pli / aŭ malpli klaraj, horizontalaj, dikaj k.t.p ol teksto

Apudaj / aŭ malapudaj al teksto

Maldekstre / aŭ centre / aŭ dekstre

Pli / aŭ malpli ornamitaj ol teksto

Kun parafoj

substrekataj

koncizaj

k.t.p.

Subskribo komence estas artifiko, pripensita kaj studita, kiu poste fariĝas aŭtomata movo, kaj ŝanĝas pli malrapide ol vera skribo. Tio certas.

 

 

______________________________

 

 

grafologiaj notoj (larĝecoj kaj dimensioj)

Antaŭ ol pluiri, mi deziras doni al vi – de tempo al tempo – kelkajn pliajn informojn pri grafologiaj signoj, tiel ke vi povu pli bone kompreni kaj eniri la grafologian mondon, kiu ne konsistas simplajn vortojn (al kiuj vi povas kredi aŭ ne kredi) sed vidigas realajn kaj konkretajn grafikajn rezultojn. Kiam persono skribas, okazas pluraj movoj, kiuj originas kaj el la psiko, kaj el la korpo.

Jes, skribo estas psiko-fizika gesto, ne nur senmova grafikaĵo: ĝi elmontras internajn moviĝojn kiuj esprimas volon, memoron, sentojn, inteligenton, sed ankaŭ talentojn, instinktojn, aspirojn kaj inspirojn, memdefendo-mekanismojn, ĝojon aŭ malĝojon, tipon je energio kaj forton aŭ debilecon, sanon, harmonion aŭ paneojn, inhibiciojn … k.s….. kaj per la nerva kaj muskola sistemo, danke al agado skribi, ĉio eksteriĝas per grafikaj strekoj, kiuj fidele registras personecajn trajtojn.

Tiamaniere, vi mem povas pli bone kaj pli rekte ĝui la skribon de esperantaj pioniroj, eĉ se vi ne estas grafologoj. Kompreneble, mi devige sintezas, ĉar la temo estas vere ampleksa.

grafologiaj notoj pri du gravaj aspektoj en skriboj:

1)  larĝecoj 

2)  la sfera dimensio

kurba skribo    kaj  angula skribo   (verkitaj artifik-maniere)

 

La larĝecoj

– la larĝecoj konsistas en la rejŝo (raporto) inter alteco kaj larĝeco de unuopaj literoj, konsistas en la distanco inter litero kaj alia, inter vorto kaj la sekva. Tia spaco-taksado pri la skribaj grafikaĵoj estas tre grava, ĉar larĝecoj havas rilaton kun la psika formiĝo kaj strukturo de la skribanto. Ekzemple: larĝa spaco esprimas elanon, mensan malfermitecon kaj elastecon – diverse, striktecoj kaj spaco-mankoj povas signifi reziston, inhibicion, kaj la nerva kaj muskola sistemoj rigidiĝas kaj kontrahiĝas kaŭzante haltojn kaj limiĝojn.

La sfera dimensio de literoj

– la sfera dimensio de literoj (anguloj aŭ kurboj) same havas rilaton kun la individua konstitucio de persono; temas pri psika stato, ĉefe pri sentoj, kiu elmontras la kapablon sin defendi aŭ ne en la vivo, la ameman temperamenton . Ofte, kurba skribo havas ankaŭ altan gradon je liter-larĝeco, ĉar la du signoj (kurbeco kaj liter-larĝeco) vide similas, kvankam – teknike – ili  estas mezureblaj diversmaniere. Oni devas precizigi kaj evidentigi ke kurba / aŭ angula rilatas la    senton    (kaj respektive la kapablon ne defendi sian Mion aŭ ekscesan defendadon kontraŭ alies postuloj aŭ trudoj,) sed larĝa litero (aŭ, male, mallarĝa) rilatas la    inteligenton    (kaj proporcie al ilia grado, la intelektajn profundecon kaj komprenemon).

 

hirta skribo – evidentaj estas la “anguloj”, kiuj estas akutaj

Temas pri persono ĉikanema, kiu ĉiam rebatas, ĝisekscese

 

plilarĝiĝinta skribo, interlitere oni povas enmeti pli ol du literojn  ‘o’    ‘a’ ,  aŭ similajn elprenitajn el la skriba kunteksto (ekzemple   ‘d’)

Temas pri persono varma, sent-elmontrema, eĉ tro malavara

 

Kiel vi vidas, skribo povas multon rakonti pri homo.

_____________________________________

analiz(et)o – Bruno Migliorini

 

                        ( grafoanalizo )

Kion elmontras la subskribo de Bruno Migliorini?

 Lia maniero subskribi, sube prezentota, ion povas elmontri pri li, sed certe ne ĉion. Lia subskribo karakteriziĝas per la jenaj analizeblaj grafologiaj signoj, malmultaj verdire. Pri grafologiaj notoj koncerne subskribon ĝenerale, vidu la antaŭan artikolon.

grafologiaj signoj, kaj signifoj…..   1) “suprenira” (altgrade) – t.e. la baza linio iompostiome devojiĝas de la horizontala imagebla linio kaj iremas super kaj supren. Tio signifas, ke li inklinas sin ĵeti en entreprenojn kaj projektojn per entuziasma kaj kuraĝa sinteno kaj elano, sen plene kalkuli riskojn aŭ obstaklojn, ĉar li fidas sukcesi kaj fidas siajn kapablojn; 2) “ligiteco” interlitere kaj inter bapto-nomo kaj familia nomo (altgrade) – pro tio oni pavas aserti ke li estas dotita per granda logiko, potenca – firmega – persista, kaj per nekomuna kapablo logike dedukti; 3) sufiĉe “klara”, kaj  “rapida” pli ol “flua” – tio signifas, ke li ŝatas apenaŭ skizi ideojn por ne perdi tempon kaj devojiĝi el la esenca koncepto: nu, el tio, lia penso rezultas tre lucida, klarvida kaj konciza. Lia sintezemo tute ne signifas ke li ne kapablas atenti detalojn, ĉar ĉio estas intuicie klare en sia perceptado kaj menso. Li esprimiĝas rapideme, urĝemece, kaj kelkfoje liaj asertoj povus aperi malklaraj por la ne-laborkoncernatoj. 4) baza linio REKTE konservita (ankaŭ en malĉeesto de horizontaleco) – logikeca, konkreta kaj esenca pensmaniero instigas lin daŭre kompari premisojn kun sekvoj kaj konkludoj.

plejsinteze, li estas ….. …….  kompetentulo, atentema al siaj interesitaĵoj, malcedemulo antaŭ eventualaj malfacilaĵoj, kaj ege    – vere ege !   –   entuziasmulo…..

_______________

la subskribo de Bruno Migliorini

 

lingvisto kaj itala esperantisto

bildofonto:    http://www.ildueblog.it/bruno-migliorini-l%e2%80%99uomo-e-il-linguista/

 

grafologiaj  notoj, pri

subskibo ĝenerale

 

subskibo ne estas grafologia signo…

Pri subskribado, Girolamo Moretti ne donis indikojn. Subskribo ne estas grafologia signo. Tio supozigas, ke laŭ lia vidpunkto subskriboj estas analizeblaj pli malpli per la samaj reguloj utiligataj de grafologia scienco, entute. Kaj tio fakte esence estas. Sama opinio havis alia fama grafologo, hispana, A. Vels. Pulver, kiu prefere rigardis la formon ol la enhavon en skriboj, asertis prave ke subskribo evoluas pli malrapide ol la skribo. Estas vere, fakte, ke subskribo entenas ian fiksecon, simple pro la neceso konservi ĝin egala por resti rekonebla, t.e. agnoskebla, de aliuloj. Tio okazas ekzemple kiam oni metas ĝin sur gravaj dokumentoj: rekon-karto, ĉekoj, juraj atestoj, kontraktoj, korespondado, internaciaj Konvencioj, kie necesas aŭtentikigo, k.t.p. Sed estas ankaŭ vere, ke antaŭ la fina rezulto, subskribo estas multfoje kaj multmaniere konceptita, per multaj provoj, eksperimentoj, ĉefe ek de la adolesko, kiam unuafoje junulo eniras en la socian vivon, per subskribo de dokumentoj.

Oni povas taksadi la subskribon kiel etikedo, kiel distingilo kiu povas konfirmi, aŭ ne, la valoron de personeco, esprimita de la teksto. Subskribo estas sigelo pri io, kion ni posedas aŭ deziras havi… Pro tio, preskaŭ en ĉiuj grafologiaj metodoj, subskribo esprimas deziron je identiĝo, prestiĝo, sin prezentado.

Se skribita teksto prezentas la realan kaj kompletan personecon de individuo, la individuan Mion, subskribo elmontras la Mion socian.

skribita teksto    =   prezentas la individuan Mion

subskribo    =   prezentas la socian Mion

En subskribo, pli ol en la tuta skribaĵo, estas deziro diversiĝi, serĉado pri io aŭ iu (kelkfoje subskribo estas imitado de personeco kiun oni emas rivali aŭ samegali) kaj povas esprimi niajn aspirojn. Subskribo per si mem ne sufiĉas por kompreni personecon, sed povas konfirmi socian trajton kiun la skribo jam elmontras, aŭ eĉ eksplicitigi neceson kompensadi mankojn kaj ekscesojn.

La psiko-socia graveco de subskribo ne ĉiam plene koincidas grafike kun la teksto. Kelkfoje jes.

Kiel asertis franca grafologo Crépieux-Jamin “Subskribo estas esenca strekaĵo liberigita de iu ajn grafika trudado, per kiu persono plene sin montras”. Fakte, ĉiu ajn spertas aŭ konstatas, ke oni lernas skribi, sed ne subskribi (citaĵo el verko “Dimmi come scrivi” (trad. “Diru kiel vi skribas” – Evi Crotti) – unua eld. 2011:

…oni lernas skribi, sed ne subskribi….

Tekstoj estas pli ordinaraj, kutimaj, malpli artefarite konsistigitaj ol subskriboj, kaj ne simbolas distingiĝon, sed permesas komunikadon.

Se skribo esprimas la individuan kompleksan Mion de skribanto, subskribo specife elmontras ties socian bildon, aŭ kion oni aspiras esti, aŭ kion oni emas elmontri.

Stellan Engholm (unua parto)

 

( 1899 – 1960 )

        ( kelkaj grafologiaj konsideroj )

_________ grafologiaj notoj_________

Taksado pri la analizad-taŭgeco aŭ ne de la skribo de Stellan Engholm

Girolamo Moretti, aŭtoro di ĉi tiu grafologia metodo, per tre atenta, rigora kaj longtempa studado kaj eksperimentado pri skriboj de miloj kaj miloj da personoj,  sukcesis eltrovi profundajn signifojn rilate al grafika gesto kaj al ties plurfacetaj grafikaj strekoj, kiuj ripetiĝas en skriboj, sed ĉiam laŭ malsamaj kuntekstoj.

La grafika kunteksto estas tre grava, ĉar ĉiu personeco estas malsama ol ĉiuj aliaj. Ĉiu individuo estas unika, ĉiu personeco estas ne-ripetebla (kaj genetike, kaj psikologie, kaj travivaĵe, kaj familie, kaj lingve, kaj kulture….  kaj tiel plu)

Sed ekzistas kelkaj kondiĉoj, por ke grafoanalizo estu valida: la skribo devas esti plene spontana, kaj grafologisto devas atenti ankaŭ al skribilo utiligita de la skribanto, ĉar ne ĉiuj iloj permesas evidentigi ĉiujn grafologiajn signojn. Ekzemple, la ilo “fontoplumo” , aŭ la “feltoplumo”, igas la strekaron uniforme dikaj, kaj tio ne ebligas ekrimarki la tipologion de la manpremado sur la paperfolio.

Antaŭ la skribo de Stellan Engholm, la analizota esperantisto,  mi havis dubeton ĉu ĝi estas vere analizebla aŭ ne. Fakte li skribis per fontoplumo, sed   –   s t r a n g e !  –  lia surpapera premado estas tre diferencigita, ne uniforme dika. Ĉu tio dependis de fontopluma inko? Ĉu jes? Ĉu ne? Ĉu fontoplumo estis difekta?

Post tre atenta observado de lia skribo, mi konkludis, ke lia skribo estas analizebla, ĉar malgraŭ la utiligo de fontoplumo, lia grafika gesto kaj la strekaro  estas tiom miskoloraj, evidentaj estas la diverskoloraj strioj, ke ĝi certe spegulas lian tute personan kaj apartan karakterizon, psikan kaj grafikan.

supre:  eltiraĵoj el la skribo de Stellan Engholm, 1957

sube:  grava, klariga, frazo de Girolamo Moretti, por kompreni la mezurad-naturon de la grafologiaj signoj

d a ŭ r i g o t e….

_______________________

 

grafologiaj kriterioj

bedaŭrinde por la esperantistoj, nur en la itala lingvo

o 0 O 0 o

FUNDAMENTAJ   KONCEPTOJ   KAJ   KRITERIOJ

g r a f o l o g i a j    n o t o j

MAN-SKRIBO KIEL PSIKO-FIZIOLOGIA FENOMENO

Mi rimarkigas, ke kunnaskiteco kaj akiriteco miskiĝas tute dinamike en ĉiu ajn persono, kaj ke en la sintezan grafikaĵon, la skribojn, kunfluas multnombraj el la ingrediencoj kiuj apartenas al la individua komplekseco, ne nur psika (intelekta kaj instinkta) sed ankaŭ biologia kaj somata. Skribado estas psiko-fiziologia fenomeno.

Kion oni enketas per helpo de skribo-testo? Vere multajn interplektitajn rilatojn, multfacetajn.

Sed mi emas unue precizigi – same kiel asertis famaj grafologoj (Galeazzi, Palaferri kaj Giacometti) (1) – ke “La operacia kriterio de grafologo estas dedukta, ĝi procedas de esploro de la strukturitaj individuaj dinamismoj por alveni, sekve, al determinado de la eblaj manifestiĝoj laŭ pluraj instigo-situacioj. Respondo aŭ reakcio […] estas gvidataj de la baza individua konstitucio. […] Ĉar neniu persono reagas precize kiel alia okaze de sama instigad- kaŭzo […], la reagoplureco pravigas la neceson ekzameni antaŭ ĉio la korpan strukturon (la somaton) de homo.”

Kaj psiko-fizika estas fakte la origino de la grafikaj gestoj. Multaj estas la grafologiaj signoj, kiujn mi enlistigos laŭnome en venontan blogan artikolon, sed pri kiuj mi jam donis et-informojn okaze de la jam analizitaj pioniraj skriboj.

 

KION SERĈADI EN SKRIBO?

Kune kun la klasikaj personecaj trajtoj viditaj laŭ la psikologia vidpunkto (ekz. egoismo/malegoismo, kreivo/psika rigideco, rapideco/malrapideco, delikateco/krudeco, psikologia talento/ mensa fermiteco, intuicio/skemeco, k.t.p. k.t.p.) el skribo oni povas eltiri eĉ pli kompleksajn individuajn situaciojn.

Ekzemploj je analizeblaj elementoj, kiujn oni povas serĉadi en ĉiu skribo de ĉiu persono:

• organizado kaj metod-kapablo
• nivelo de atento – enmemorigo – lernado
• kapablo solvi problemojn
• rezonado kaj kritikemo
• kapablo antaŭplani
• tipo je komunikado, kaj komunikademo kaj nekomunikademo
• kutima persona stilo sin-konduti
• adaptiĝo, socia kompetento kaj sociaj rilatoj
• juĝo-modaloj de la skribanto
• lia/ŝia amemo, afekcioj

k.t.p. k.t.p.

K o n k l u d o

Do, multon oni povas eltiri, kaj dependas de la personeca riĉeco de la koncerna individuo, kaj de aliaj faktoroj. Kaj…. kompreneble…. de la preparo kaj sentokapablo de la analizanto, kiu plejobjektive kaj senantaŭjuĝe devus plenumi sian tre delikatan taskon. Konsilindas do, ke ankaŭ grafologo estu psiko-analizita antaŭ la praktikado de sia profesio.

______________

1) – Grafologia – Applicazioni (trad. ‘GRAFOLOGIO – APLIKADOJ’ )– Volumo 2^a – Sansoni Eldonanto

 

 

ion pri “grafologio”

 

Ĉiun fojon, kiam mi analizas skribaĵon, mi spertas nedifinitan percepton je respekto al la koncerna skribanto, kiu ajn li estu, ĉar per analizado, iom post iom, mi eniras la animon de alia persono, de alia homo. Je la fino de la tasko, mi sentas min pli riĉa, kaj kun plia amiko/amikino ĉar, iamaniere, mi sentas empation al ties ĝojoj aŭ doloroj, kiujn mi  povas kompreni, kaj kiujn mi ne devas morale jŭĝi.

S e d . . .

. . .   kompreneble,  dum la teknika plenumado de la analizo, mi devige devas resti senemocia kaj tre atenta al la grafika gesto, al la strekaro, por sukcesi ‘traduki’ el tiuj grafikaj spuroj la psikajn dinamikojn kaj personeco-trajtojn de la skribanto, por sukcesi ilin priskribi en formo komprenebla. Skribo estas taksebla kiel < tute speciala encefalogramo >.

….por vide ekspliki….

cerbaj ondoj

bildo eltirita el:   http://littleclub.blog.tiscali.it/2011/01/08/onde-celebrali-impieghi-alla-meditazione/?doing_wp_cron

 

 

 

 

   malorda skribado, sed eblas ĝin re-edukadi

bildo eltirita el:  http://www.grafologia360.com/grafologia/rieducazione-alla-scrittura/

 

LA ITALA GRAFOLOGIO

          Grafoanalizado certe estas nek aŭtomata, nek facila, kaj postulas grandan koncentriĝon miaflanke, kaj mi devas havi bone ĉizite en mia memoro la psikan signifon de la multenombraj grafologiaj signoj,  kaj ilin serĉadi kaj mezuradi: ili estas pli ol 80 !!!!. La grafologia metodo al kiu mi rilatas en miaj grafoanalizoj estas tiu elpensita kaj elprovita grandskale kaj dum longa tempo fare de Girolamo Moretti: la Skolfondinto de la itala grafologio. Pri lia vivo kaj biografio, bonvolu viziti :

http://www.istitutomoretti.it/it/listituto/girolamo_moretti.aspx

   Ĉi tiu metodo, science esplorita kaj fidinda, kiu havas multajn respondojn ĉe la analizitoj – antaŭvidas preskaŭ matematikan mezuradon de la signoj, sed ne plene matematikan, pro la fakto ke oni estas parolante pri homoj, kaj ne pri numeroj, kaj pro la fakto ke psikologio ne estas matematiko, kaj ni devas esti pli flekseblaj. Grafologio ne esprimas kaj ne antaŭvidas faktojn, kaj ne estas (astrologie) divenarto. Ĝi informas kaj pruvas sintenajn mekanismojn, personeco-trajtojn, ĉu estas harmonio aŭ malharmonio, la motivaĵojn, la aspirojn, ĝojojn aŭ depresiojn, la kvaliton kaj kvanton da energio kaj forto, k.t.p. k.t.p.

Kaj ĝuste tiu mezurado, kiu estas ege indika pri la reala psika situacio de la skribanto, permesas al grafologo orientiĝi kaj eviti erarojn. Sed la plej malfacila tasko dum grafoanalizado estas la kombiniĝo de la signoj, por alveni al psika trajto esprimata. La avantaĝo de grafologio kompare kun psikologio estas, ke kiu skribas sentas sin libera skribi kaj sin esprimi, diverse ĉe psikologisto –  per interviujoj, demandoj, evidentaj observadoj k.t.p. –  la analizito sentas sin kontrolata, kaj tio povas instigi en li (konscie aŭ ne) rezistojn kaj kontraŭaĵojn, oponojn. Krome, skribo estas analizebla ĉiutempe kaj ĉiuloke , ankaŭ de aliaj grafologoj, eĉ multajn jarojn poste, kaj restas tre fidela al la esprimlibera animstato kaj situacio de la skribanto dum lia surpaperigo de tekstoj kaj subskribo. La maneskribanto lasas surpapere psikan kaj fizikan spuron; fakte, estante skribado la rezulto de cerbomovoj kaj vivopulsoj,  kaj de nervaj kaj muskolaj partoj, ĝi ne-eviteble registras eĉ somatajn trajtojn, unikajn kaj tute personajn. Inter grafologio kaj psikologio, kaj aliaj homaj sciencoj (sociologio, juĝeja aktivado por taksi eventualajn falsajn testamentojn aŭ malkovri kulpulojn, kriminologio, psikiatrio) estas multaj kontakt-punktoj,  ĉar ĉiuj havas la saman stud-objekton: homojn.

Aktuale, neŭro-sciencoj estas konfirmantaj la valoron de grafologio kaj ties psiko-fizikajn malkovrojn. Hodiaŭ grafologio pliprofundigas temojn kiel la parkinsonan malsanon (kiu estas nerva malsano) por antaŭtempe individui ĝin en la skribo kaj helpi la personojn frue iri al kuracisto por kontrolo. Grafologio multe studis disgrafion (kiu estas difektita kapablo skribi) kaj trovis re-edukajn rimedojn por atingigi al junulo pli ordigitan kaj klaran skribadon, kaj plialtigi memestimon… k.s.

Psiko influas skribon, kiel skribmaniero povas influi psikon.